گل نرگس یا Narcissus گلی بهاره و پیازدار از خانواده نرگسیان، دارای 26 گونه وحشی و صدها گونه دیگر که بیشتر در بهار و بعضی گونههای آن در پاییز نیز میروید. نرگسها بر اساس اندازه، رنگ و شکل دسته بندی میشود. بیشتر نرگسها سفید یا زرد هستند اما میتوانند ترکیبی از رنگهای سفید، نارنجی، قرمز و صورتی نیز داشته باشند. نرگس اصالتا برای جنوب غربی اروپا و شمال آفریقا است؛ اما بعضی گونههای آن برای مرکز آسیا و چین است. محققان بر این باورند که نرگس اصالتا برای ایران است و تاجران جاده ابریشم در قرن 8 میلادی آن را به چین بردهاند. نام این گل از واژه یونانی Narke و واژه رومی Narce به معنی تسکیندهنده گرفته شده و به خاصیت آرامش بخشی و مسکن گونه این گل دارد. نرگس از دوران باستان برای اهداف مختلف توسط کشورها و اقوام مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است. رومیها در تهیه عطر، عربها نیز در تهیه عطر و درمان طاسی از آن استفاده میکردند. در هند از روغن نرگس در معطر کردن بدن قبل از مراسمهای مذهبی استفاده میشده است. در فرانسه برای درمان صرع و هیستری و به عنوان افزودنی در لوازم آرایش استفاده شده است. در چین نماد خوشبختی و به دست آوردن و امروزه نماد بیداری و امید است. روغن نرگس رایحهای بسیار قوی و غنی دارد و یادآور رایحه با نشاط برگهای سبز تیره و کمی رایحه سنبل و یاسمن است. روغن نرگس بسیار گران است به طوری که از هر 500 کیلوگرم گل نرگس 1 کیلوگرم روغن ناخالص و 300 گرم روغن خالص به دست میآید. امروزه روغن نرگس در هلند و مناطقی از فرانسه استخراج میشود. روغن این گل بسیار قوی و مست کننده است، اعصاب را آرام و تنش و استرس را رفع میکند. گل نرگس از گروه رایحه گلها است و رایحهای تند، مست کننده، شیرین و نشاط آور دارد.